The Visit  

A conversation with Tomer Sapir

border_less

3 min. read / scroll down for texts in Turkish and Hebrew

Curator Lee He Shulov talks about your research and book on an unidentified animal corps found in the United States in her text on 'Stillbirth'. How do you connect this work, one of your last works, with our current agenda (COVID-19), I think there is a common feeling?

 It is truly amazing, the power of art to sometimes predict the future. For quite a few years now I have been dealing with death and with the terrifying moment that exists between a disaster that has already happened and the potential of a disaster that is about to come, the horror of what will happen. For several weeks now, since the outbreak of the epidemic, my family and I have hardly left home except for short walks with our dog, and short visits to our building’s courtyard to enjoy some air and sunlight.  Our days at home are intense, trying to work from home, in addition to baking cookies, and improvising creative activities with my kids Tamara and Nimrod. In parallel I feel like I’m living within my own artwork, in a country with a dark government that leverages a global pandemic to crush any good value that still has survived, including basic values of democracy. More than the disease itself, I am preoccupied with the implications of the situation on human behavior.

My preoccupation with the notion of this terrifying moment began in the summer of 2008, when I came across the network with the image of The "Montauk Monster", an unidentified creature, possibly a mammal possibly a bird, found dead on a beach in Montauk, U.S., near Long Island. There are many theories about the creature's story, one of them concerns a secret facility located on an island not far from Montauk. It claims that the carcass was a product of experiments conducted in the framework of bioterrorism research program there. The "Montauk Monster" case served as the engine of my ongoing project "Research for the Full Crypto-Taxidermical Index" that I was working on for a decade. Just over a year ago, I published an artist book that summarizes all of its stages. Alongside the notion of a “disaster”, I was also dealing with questions of resetting the world through works such as "Svalbard Global Seed Vault" and “Mother of All Wheat” that was shown at the Petach Tikva Museum of Art,  and about my home cell in the exhibition “Something's Happened to Us, Father” at Chelouche Gallery. My spouse, Avi Lubin, edited the book and titled his foreword “A Biological Epidemic, Terrorism, or a Curse” as if predicting the present days.

I am not an epidemiologist, but it is clear to me that the current epidemic and the way it is spreading are a product of humanity's conduct and choices in recent generations. "Stillbirth" is the last work I have shown and indeed it can be said in retrospect that it has an interesting connection to what has happened in the last few weeks in the world. Last fall, it was shown in the group exhibition “Nurse, Nurse”, the main exhibition of Manofim Jerusalem Contemporary Art Festival (curators: Rinat Edelstein and Lee He Shulov). This is a site-specific installation that was located inside an active hospital in a room that used to function as a Neonatal Intensive Care Unit. In the work, viewers could witness the stillbirth of a two-headed baby by a large, decomposed and abstract skeleton. Both the baby and the skeleton that gives birth appear to be victims of a witchcraft or a curse. The work implies on an ancient sin from the past that delves into a futuristic mythology. It functions as a prophecy of an apocalypse and addresses the dilapidated and violent infrastructure upon which the culture was built and deals with a lack of compassion and empathy. "Stillbirth" is the first step of a large-scale project that I have been recently developing that focuses on the human behavior and the political and cultural changes against the background of environmental changes. I always prepare myself for the worst, but I did not imagine such a disaster on a global scale like this plague. I expect the continuation of the project will be greatly influenced by the events of the moment.

There is a certain epidemic right now, and the point it goes is uncertain, there will be future traumas, of course. Can you predict the post-epidemic, what do you think?

I think this event has disturbed the way most of us have perceived reality so far and nothing will be the same. We now understand that, at a single moment, an extreme change can occur on a global scale that has implications for all components of our lives. The deep internalization that everything is momentary and the future cannot be predicted, even in the near future, will focus most people on the present. Now we all realize that the present moment has an explosive potential that could lead to immediate turnaround. I assume that in extreme situations, responses to the new reality will also be polarized and different. In some cases, solidarity, compassion, intimacy and empathy will be strengthened and given new faces and expression. In other cases, the lack of ethics, alienation and violence will intensify. I believe that in order to survive, one has to develop a mental flexibility that would become necessary and has to part with a nostalgic view and mourn an extinct past.

"Research for the Full Crypto-Taxidermical Index" Artist Book - 280 pages hardcover, 2018 

PDF version (starting from English side)

PDF version (starting from Hebrew side)

www.tomersapir.com

Ziyaret 

Tomer Sapir ile sohbet

border_less

 3 dakika okuma süresinde

Küratör Lee He Shulow ‘Stillbirth’ (çocuğu ölü olarak doğurmak) başlıklı metninde senin türü teşhis edilemeyen hayvan kadavraları üzerine araştırman ve kitabından söz ediyor. Son işlerinden bahsi geçen eserinle bugün yaşadığımız COVID-19 sürecini birbirine nasıl bağlarsın? Aralarında ortak bir his, bir parallelik olduğu farkediliyor.

Bu inanılmaz bir durum, sanatın gücü bazen geleceği gösterebiliyor. Geçtiğimiz bir kaç yıldır ölüm ve gerçekleşmiş ya da yakın zamanda gerçekleşecek bir facianın yarattığı korku dolu anlar üzerine düşünüyorum; buna gelecekte olacak şeyden korkma hissi de diyebiliriz. Salgının yayılmaya başladığı birkaç haftalık süreçte köpeğimizle yaptığımız kısa yürüyüşler ve biraz hava almak için evimizin önündeki avluya ziyaretlerimiz dışında ailem ve ben dışarıya hiç çıkmadık. Evde geçirdiğimiz süreç gergin; evden çalışmaya adapte olmanın yanında kurabiye pişirmek ve çocuklarımız Tamara ve Nimrod’a yaratıcı aktiviteler bulmaya çalışmakla geçiyor. Aynı zamanda adeta kendi ürettiğim bir işin içinde yaşadığımı hissediyorum; karanlık işler çeviren bir hükümetin demokrasinin temel değerleri dahil geride kalan tüm iyi şeyleri yok eden global bir salgını ortaya çıkaran bir ülkede yaşıyor gibiyiz. Salgın hastalıktan çok bu durumun insan davranışı üzerindeki etkilerini incelemekle meşgulüm.

Korkutucu anlara olan ilgim 2008 yazında internette gezinirken karşılaştığım “Mantouk Canavarı” ile başladı; ne olduğu teşhis edilemeyen yaratık, yüksek ihtimalle memeli ve bir kuş türü, Amerika’da Long Island yakınlarında Montauk sahilinde ölü bulunmuştu. Bu yaratığın hikayesiyle ilgili Montauk yakınlarında bir adada yer alan gizli bir tesisi de ilgilendiren bir çok teori vardı. Kimilerine göre bulunan hayvan leşi bu tesiste gerçekleşen kimyasal savaş araştırmalarında yapılan bir deneyin sonucu olarak ortaya çıkmıştı. “Montauk Canavarı” olayı halihazırda on yıldır üzerinde çalıştığım "Research for the Full Crypto-Taxidermical Index" (Kripto-Tahnit Listesi Araştırması) için hızlandırıcı bir güç oldu. Bir yıl kadar önce bu sürecin tüm safhalarını özetleyen bir sanatçı kitabı yayınladım. Bir “felaket” duygusunun yanı sıra, "Svalbard Global Seed Vault", Petach Tikva Museum Art’da gösterilen “Mother of All Wheat” ve Chelouche Galeri’de gerçekleşen “Something's Happened to Us, Father” sergimde gösterilen ‘hücre ev’ işimle dünyayı yeniden kurma ihtimalini sorguladığım bir kitap oldu. Kitabın editörü eşim Avi Lubin, kitaba geleceği tahmin eder gibi “A Biological Epidemic, Terrorism, or a Curse” (Bir Biyolojik Salgın, Terörizm ya da bir Lânet) başlığını koydu.

Salgın hastalıklar uzmanı değilim, ancak bugün mücadele ettiğimiz hastalık ve bulaşma şeklinin insanlığın jenerasyonlardır süregelen davranışları ve tercihlerinin sonucu olarak ortaya çıktığını düşünüyorum. “Stillbirth”, son sergilediğim iş ve evet geriye dönülüp bakıldığında son birkaç haftadır dünyada olup bitenlerle ilginç bir bağlantısı var.  Bu eser geçtiğimiz sonbahar, Manofim Jerusalem Contemporary Art Festival’inin (küratörler: Rinat Edelstein ve Lee He Shulov) ana sergisi olan grup sergisi “Nurse, Nurse”’de gösterilmişti. Mekana özgü bir yerleştirme olan iş, yenidoğan yoğun bakım ünitesi olarak kullanılan bir hastane odasında yer alıyordu. Odaya giren izleyici, ölü olarak doğmuş iki kafalı bir bebeğin büyük, bozuk ve aykırı şekildeki iskeletine tanıklık ediyordu. Bebek ve iskelet, doğum sürecinin bir büyü ya da lanetin kurbanı olduğu hissini yaratıyordu. Bu iş geçmişteki eski bir günahın gelecek mitolojisine aktarılışını ima ediyor. Kıyamet günü kehaneti görevini üstlenen eser, kültürün üzerine kurulu olduğu köhne ve vahşi yapıları eleştirirken günümüzdeki şefkat ve empati eksikliğine dikkat çekiyor. Son zamanlarda üzerinde çalıştığım büyük ölçekli projenin ilk adımı olan “Stillbirth”, çevresel değişiklikler karşısında insan davranışlarıyla politik ve kültürel değişimlerin ne şekil alacağını inceliyor. Kendimi her zaman en kötüye hazırlarım, ancak bu salgın gibi evrensel bir faciayı ön göremedim. Projemin devamında güncel olaylardan ilham alacağım aşikar.

İçinde bulunduğumuz salgın hastalık sürecinin geleceği belirsiz, şüphesiz bir çok travmayı da beraberinde getirecek. Salgın sonrası yaşanacaklarla ilgili bir öngörün var mı, gelecekle ilgili neler düşünüyorsun?

Ben bu yaşanılan olayın gerçeği algılayış şeklimizi değiştirdiğini ve hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını düşünüyorum. Artık çok kısa bir zaman içerisinde ortaya çıkan olağanüstü evrensel bir değişimin hayatımızın her alanını etkileyebileceğini biliyoruz. Her şeyin anlık olduğunu ve yakın geleceğin bile tahmin edilemediğini deneyimledik; bu deneyim insanları ‘an’da kalmaya yönlendirecek. ‘Şimdi’nin her şeyi değiştirebilecek potansiyelinin farkına vardık. Sanıyorum böylesi olağanüstü durumlar karşısında, yeni gerçekliğe karşı ortaya çıkan tepkiler de farklı ve kutuplaşmış olacak. Bazı durumlarda, birlik, şefkat, içtenlik ve empati güçlenirken bazı durumlarda ahlaksızlık, yabancılaşma ve şiddet yoğunlaşacak. Hayatta kalmak için mental bir esneklik geliştirip geçmişin arkasından yas tutup, nostalji yapmak yerine ‘an’da kalıp adapte olmayı öğrenmemiz gerekiyor.

"Research for the Full Crypto-Taxidermical Index" Sanatçı Kitabı - 280 sayfa, sert kapak, 2018 

PDF versiyon İngilizce bölümünden başlıyor

PDF versiyon İbranice bölümünden başlıyor

www.tomersapir.com

הביקור

שיחה עם תומר ספיר
border_less

 "לידה שקטה"  

האוצרת לי היא שולוב כותבת על מחקרך ועל ספרך העוסקים בפגר חיה בלתי מזוהה, אשר נתגלה בארצות הברית, במסגרת הטקסט שכתבה על עבודתך "לידה שקטה". כיצד אתה מקשר את עבודתך זאת, אחת מעבודותיך האחרונות, עם המצב הנוכחי (וירוס הקורונה)? אתה חושב שישנם קווים משותפים?

זה באמת מדהים, הכוח של האמנות לנבא לעתים את הבאות. כבר לא מעט שנים אני עוסק במוות וברגע הנפיץ שמתקיים בין אסון שכבר קרה לבין פוטנציאל האסון שבפתח, האימה ממה שיקרה. התפרצות המגיפה גרמה לכך שכבר מספר שבועות אני ומשפחתי כמעט שלא יוצאים מהבית, למעט יציאות קצרות עם הכלבה או להתאווררות בחצר הבניין שלנו. לצד ימים אינטנסיביים בבית שכוללים עבודה מהבית, אפיית עוגיות ופעולות יצירתיות עם הילדים שלי תמרה ונמרוד, כרגע אני מרגיש בעיקר שאני חי בתוך עבודה שלי, במדינה עם שלטון אפל שממנף מגפה עולמית כדי לרסק כאן כל ערך טוב שעוד נותר, כולל ערכים בסיסיים של דמוקרטיה. יותר מהמחלה עצמה, אני מוטרד מההשלכות של המצב על ההתנהגות האנושית. 

העיסוק באותו רגע נפיץ החל כאשר נתקלתי ברשת בקיץ 2008 בדימוי של "המפלצת ממונטוק", יצור בלתי מזוהה, ספק יונק ספק עוף, אשר נמצא מוטל מת על חוף בעיירה מונטוק שבארה"ב, קרוב ללונג איילנד. יש תאוריות רבות סביב סיפורו של היצור, אחת מהן נוגעת במתקן סודי שנמצא על אי לא רחוק משם. הטענה היא שבמקום נערך מחקר נגד ביו-טרוריזם ושהפגר שנמצא הוא תוצר של ניסויים שנערכו שם. מקרה "המפלצת ממונטוק"  שימש מנוע לפרויקט המתמשך "מחקר לקראת האינדקס הקריפו-טקסידרמי המלא" עליו עבדתי במשך כעשור, ולפני קצת יותר משנה הוצאתי ספר אשר מסכם את כל שלביו. לצד האסון עסקתי לא מעט בשאלות של אתחול מחדש של העולם בעבודות כמו "כספת הזרעים של סוואלברד" ו"אם החיטה" שהצגתי במוזיאון פ"ת. עסקתי גם בתא הביתי בתערוכה "משהו קרה לנו, אבא" שהוצגה בגלריה שלוש. בן הזוג שלי אבי לובין ערך את הספר וכתב את פתח הדבר תחת הכותרת "מגפה ביולוגית, טרור או קללה", כאילו ניבאה את הימים האלה.

אני לא מומחה למגפות, אבל ברור שהמגפה הנוכחית והאופן שבו היא מתפשטת הם תוצר של התנהלות האנושות והבחירות שלה בדורות האחרונים. "לידה שקטה" היא העבודה האחרונה שהצגתי ואכן אפשר לומר בדיעבד שיש לה קשר מעניין למתרחש בשבועות האחרונים בעולם. היא הוצגה בסתיו האחרון בתערוכה "אחות, אחות" בפסטיבל מנופים בירושלים (אוצרות: רינת אדלשטיין ולי היא שולוב). מדובר במיצב תלוי חלל שהוצג בתוך בית חולים פעיל במחלקה שתפקדה עד לא מזמן כפגיה. בעבודה ניתן לחזות ברגע לידתו/מותו  של תינוק דו-ראשי על ידי שלד גדול, מפורק ומופשט. דומה שהתינוק והגוף היולד הם קורבנות של כישוף או קללה. העבודה מרמזת על חטא קדום מהעבר שמתפתח לעבר מיתולוגיה עתידנית של עתיד קרוב אפשרי. היא מתפקדת כנבואת זעם ומתייחסת לתשתית הרעועה והאלימה עליה נבנתה התרבות ועוסקת בהיעדר חמלה ואמפתיה. "לידה שקטה" היא הצעד הראשון במסגרת פרויקט רחב היקף שאני מפתח בחודשים האחרונים שעוסק בהתנהגות האנושית ובשינויים התרבותיים והפולטים שמתקיימים על רקע שינויים סביבתיים. אני תמיד מכין את עצמי לרע מכל, אבל לא תיארתי לעצמי שכל כך מהר יגיע אסון בקנה מידה גלובלי כמו המגיפה הנוכחית. אני מניח שהמשך הפרויקט יושפע מאוד מהאירועים הנוכחיים.

?ישנה כרגע מגפה כלל עולמית, אי ודאות אופפת את המצב כולו, ואין ספק שיהיו טראומות עתידיות. האם תוכל לנסות ולחזות את המצב שלאחר מכן, מה אתה חושב על כך

אני חושב שקרה אירוע שערער את האופן בו רובנו תפסנו את המציאות עד כה ושום דבר לא יהיה זהה למה שהיה. אנחנו מבינים עכשיו שברגע אחד יכול להתרחש שינוי חד בקנה מידה גלובלי שיש לו השלכות על כל מרכיבי החיים שלנו. ההפנמה העמוקה שהכל רגעי ושלא ניתן לצפות את העתיד, גם הקרוב, תמקד את רוב האנשים בהווה. עכשיו כולנו מבינים שלרגע בהווה יש פוטנציאל נפיץ שעשוי להוביל לתפנית מיידית. אני מניח שכנהוג במצבי קיצון גם התגובות למציאות החדשה יהיו מקוטבות ושונות. במקרים מסוימים סולידריות, חמלה, אינטימיות ואמפתיה יתחזקו ויקבלו פנים וביטוי חדשים. במקרים אחרים היעדר אתיקה, ניכור ואלימות יתעצמו. אני מאמין שכדי לשרוד נאלץ לפתח גמישות מחשבתית שתהפוך להכרח ונאלץ להיפרד מתפיסה נוסטלגית ומתאבלת על עבר נכחד.

PDF version (starting from Hebrew side)

www.tomersapir.com