‘here and there’

A conversation with Shota Nakamura

border_less

2 min. read / scroll down for text in Turkish

Initially, I want to learn more about your artistic practice. I had checked your website but I could not find a lot of information regarding your works. Secondly, what do you think about the current health crisis? How has your life changed? And could you tell us what you have been reading and watching lately? 

These are difficult questions to answer. Everything that I come across every day is equally important for me before and after corona.  But also, I am aware of the fact that I somehow navigate myself to go through things that I want to see or to be inspired.  Every day, I go for a stroll before I get to my studio.  Currently, I have been watching Abbas Kiarostami films a lot. Well in general, I am always intrigued by landscape in visual culture (especially cinema) as subject matter. He often uses a car window, framing the scene, as foreground and background that just keeps moving. It gives me a sense of "here and there”.

I saw a photo of a room, shot by Keano Anton, I believe it's your room. Such a beautiful photo that inspired me so much. Seeing your practice has such a huge part in your life made me feel great as an artist. I reckon you mainly work on paintings, how is your production process? 

Currently, I often see that artists work more or less for researched based or project based art practice. But I cannot work like that. I consider myself as a painter. I have profound interest in painting at its starting point. Therefore, I always need to be surrounded by specific circumstances or set up, where I can think of painting with my hands. For instance, the picture that you mentioned is my room that I used to live and work 5 years ago.

My creative process changes all the time. I always try to find a way that makes me feel right. So even though I know that it will change soon, currently my days go like this; I start my day with cleaning my studio. And then I draw with color pencils on small paper with knowing or planning where to go or reach. I just try to reflect my emotions and mood with colors and try to discover things that t I come across. I call this reflecting and questioning. 

Meanwhile, doing research on images I use is a very fundamental part of my art. There are so many beautiful images in this world (images including painting, photography, tapestry, crafts and films). Of all the things I mentioned above, I guess I try to explore what the possibilities are for image making or crafting images and I want to see beyond that.  It is almost like spreading seeds and cultivating the soil as if I was a gardener. 

Then, I look back at all of my sketches from the past and I pick up the one I want to develop or go farther with and produce a work out of it. Sometimes, I just select images from the catalogs that I own and add my interpretation to it by recreating the work. That’s pretty much how I create my works.  

You were born in Yamanashi, and now you work and live in Berlin. How is your relationship with Berlin’s daily life, I’m especially curious about your experiences during the pandemic? 

I was not really happy to live in Japan. I am a queer person and my very introverted personality had not helped me to live as freely as I live here now. In a way, Berlin had given me an immense freedom and space to express my sexuality and to pursue art without feeling social expectation or any pressure.   

The period of the pandemic has been such an experience.  The virus not only affected the microcosms of my life but also impacted world economy. It is very interesting to see each society experiences a different process. And for me, Germany seems to respect each and every individuals’ activities at the heart of all decision-making. I think when compared to other European cities, we are still able to perform most of our daily activities.

“burada ve orada”

Shota Nakamura ile sohbet

border_less

 2 dakika okuma süresinde

Öncelikle sanatsal üretimlerini merak ediyorum. Websiteni inceledim fakat çok fazla bir bilgiye rastlamadım. İkinci olarak güncel sağlık krizi hakkında ne düşünüyorsun? Hayatın nasıl etkilendi? Bu süreçte okuduğun kitaplar ve izlediğin filmler var mı? 

Bunlar cevaplaması zor sorular. Yaşadığım şeyler benim için aynı önemi taşıyor, bu corona öncesi ve sonrası için de geçerli. Ama aynı zamanda görmek ve ilham almak istediğim şeylere karşı kendimi yönlendirebilidiğimin de farkındayım. Her gün atölyeme gitmeden önce yürüyüş yapıyorum. Bugünlerde en çok Abbas Kiasrostami filmleri iziliyorum. Görsel sanatlarda, özellikle sinemada manzara görüntüleri ilgimi çekiyor. Kiastostami genelde araba camından görüntü alıp, sahneyi bir çerçeve oturtuyor ve arka planla ön plan hareket edip duruyor. Bu bana “burada ve orada” olma hissi yaşatıyor. 

Keano Anton tarafından çekilmiş bir fotoğraf gördüm, sanıyorum orası senin odan. Beni çok etkileyen ve ilham veren bir fotoğraf oldu. Üretimlerinin hayatının büyük bir kısmını kaplaması beni sanatçı olarak çok iyi hissettirdi. Sanıyorum en çok resim üzerinde çalışıyorsun, üretim sürecini hakkında neler söyleyebilirsin? 

Bugünlerde çoğu sanatçının araştırma ya da proje bazlı üretimler üzerine çalıştığını farkediyorum. Benim çalışma pratiğim buna benzemiyor. Ben kendimi ressam olarak tanımlıyorum. Bir resme başlama fikri fazlasıyla ilgimi çekiyor. Bu nedenle her zaman belli koşullar ve kurgularla çevrili yaşamalı ve ellerimle üretme fikrine yoğunlaşmalıyım. Bahsettiğin fotoğraf 5 yıl öncesine kadar yaşadığım odadan bir kare. 

Üretim sürecim sürekli değişiyor. Her zaman bana doğru hissettiricek bir yol arıyorum. Yakın zamanda bu rutinin değişeceğini bilsem de şimdilik günlerim şöyle geçiyor; günüme atölyemi temizleyerek başlıyorum. Sonrasında renkli kalemlerimle kafamda hiç bir şey kurgulamadan küçük kağıtlara çizimler yapıyorum, duygularımı ve modumu renklerle yansıtmaya çalışarak bu süreçte kendimle ilgili keşifler yapmaya çalışıyorum. Bu egzersize yansıtma ve sorgulama süreci diyorum. 

Kullandığım görselleri araştırma süreci de üretimimi oluşturan önemli kısımlardan biri. Dünyada çok fazla sayıda etkileyici görsel var (resimler, fotoğraflar, halılar, el sanatları, filmler). Tüm bu bahsettiğim alanlar içinde, ben bir görsel oluşturmanın imkanlarını ve bunun ötesini görebilmeyi keşfetmeye çalışıyorum. Bu süreç tohumlar ekip, toprağını canlandıran bir bahçıvanın döngüsüne benziyor.   

Daha sonra geri dönüp skeçlerimi inceliyorum ve aralarından geliştirmek, ondan bir iş üretmek istediğimi seçiyorum. Bazen kütüphanemdeki kataloglardan da imajlar seçip, kendi yorumlarımı katarak işler üretiyorum. Bahsettiğim adımlar işlerimi nasıl ürettiğimi özetliyor. 

Yamanashi’de doğdun ve şimdi Berlin’de yaşıyor, orada üretiyorsun. Berlin’in gündelik hayatıyla aran nasıl? Özellikle pandemi sürecindeki deneyimlerini merak ediyorum. 

Japonya’da yaşamaktan mutlu değildim. Kendimi ‘queer’ olarak tanımlıyorum ve içe dönük karaterim orada Berlin’de yaşadığım kadar özgür yaşamama yardımcı olmuyordu. Berlin bana çok büyük bir özgürlük tanıdı; hem cinselliğimi hem de sanatımı hiçbir sosyal beklenti ya da baskı hissetmeden ifade edebileceğim bir alan sağladı. 

Pandemi süreci gerçek bir deneyimdi. Mücadele ettiğimiz virüş sadece küçük, bireysel hayatlarımızı değil dünya ekonomisini etkisi altına aldı. Her toplumun kendine özgü bir deneyim yaşamasını enteresan buluyorum. Ben bu süreçte Almanya’nın ciddi önlemler almayı ihmal etmeden, toplumun özgürlük alanlarına da büyük saygı duyarak hareket ettiğini düşünüyorum. Diğer Avrupa şehirleriyle karşılaştırıldığında, biz hala günlük alışkanlarımızı yerine getirebiliyoruz.